'Fareler ve İnsanlar'

'Ama işte birlikte gezmeye alışıyor insan, sonra da onsuz yapamıyor'... şimdi başlığı okuyanlar ve sözü görenler aa evet bu 'Fareler ve İnsanlar' kitabından bahsediyor diyecektir.. ilk okuduğum kitaplardan evet ama bu kitaptan bahsetmeyeceğim. Farelerden söz etmek istiyorum.. Fareler üzerinde üzerinde yapılan deneylerden.. Mesela 1 fareyi bi kafese koyuyorlar bir süre izliyorlar sonra normal doğal hayatına devam ederken 2.ci karşı cinsten fareyi de koyuyorlar bir süre birbirlerine karışmadan takılırlarken sonraları yavaş yavaş iletişime, oynamaya ve oynaşmaya başlıyorlar ve mutlu oldukları izlenimini alıyorlar. Daha sonra birden birçok sayıda fare koyuyorlar ve sadece ilk koydukları o iki fareyi izlemeye devam ediyorlar..bi süre geçtikten sonra kıskançlık, kargaşa, karmaşa her ne ararsan orada ortaya çıkmaya başlıyor ve bilim adamları ilk koydukları fareden birini o kafesten çıkartıyor yine sadece tek başına başka bir kafese koyuyor ve fare orada hiçbir şey yapmadan mutsuz bir şekilde beklemeye geçiyor hayvan sonuçta canlı sadece yemek yiyor başka bir şey yapmıyor ve bir süre sonra da o soğuk doğal ortamından ve o oynaştığı fareden uzakta olmaktan dolayı yemek yemeyi de bırakıyor..kötü bir duruma düşüyor.. sonra diğer fareyi de kafesten alıyorlar tekrar aynı kafese koyuyorlar ve ilk baştaki 2 fare tekrar bir araya geliyorlar.. ikisi de beklenilenin aksine hala çok mutsuz bir şekilde birbirlerine zıt taraflarda oturuyorlar, bilim insanları şaşkın gece gündüz izlemeye koyuluyorlar, kalp atışları yemek istekleri kafese girdikleri gün ile aynı değişiklik yoklar acaba birbirlerini hissetmediler mi diye sorgularken onları topraklı bir zemine bırakıyorlar ama ne fayda hala aynı hiç birbirlerini tanımamışlar gibi oysa çok zaman da geçmemişti ayrıldıklarından başka farelerinin onların yanına konulmasından ve sonra tekrar bir araya gelmelerine kadar çok bir süre geçmemişti... Ve geçen o zamandan sonra 'Fareler ve İnsanlar' kitabını eline alan bilim insanlarından biri şu cümleye denk gelir ' inlemeyi andıran bir sesle devam etti; İnsan yanında biri olmazsa delirir, kim olduğu da önemlidir yeter ki o yanında olsun..Ve ağlamaya başladı -Sana bir şey diyeyim mi? İnsan çok uzun süre yalnız kaldı mı hastalanır, yalnızlıktan hastalanır..' Fareler hastalanmıştı artık çok uzun süre bile geçmeden...