'Kuş Ölür Sen Uçuşu Hatırla'

Yazmak için sabahi bekleyemedim.. iyi geceler dostlar.  Perşembe günü yani dün arkadaşlarla buluşmak için karşıya geçmem gerekiyordu. Bende her zaman ki gibi metro yolunu tuttum. Bunaltıcı bir sıcaklık ama poyrazlı bir hava.  Bu ikisi de olunca üstte şöyle bir etki var duş alırken hani duşakabin perdesi mi denir ne denir bilmiyorum o da ıslanır ve vücudunuzun ona değmesini istemezssiniz ya hani öyle bir hava etkisi sıcaklık değmesi... neyse konuya geleyim. Metroya indim yanıma doğru ama kapı çizgisinin biraz uzağina bi görme engelli kardeşim geldi max 18 yaşında. Elinde sopasiyla.. onu gördüm ve elimdeki dergiyi de okumayi biraktim.  Metronun varmasına 1 dk kalmıştı. Şimdi düşünce sardı beni... çocuk kapidan biraz uzak kaldigi için onu kapiya doğru yöneltmeye yardim etsem mi diye?  Sonra dedim ya kendi onun engelli olduğunun hatirlatilmasini istemiyor ise.. yardim etsem teşekkür etse bile bunu hiç sevmediğini bilemem sonuçta.. metro geldi ve o duşakabin perdesi bana o an yapişti. Kapi açildi çocuk kapiya vurdu vurduğu yer kapali.. bende Bu sefer aldim içeri doğru girdik birlikte oturmasina yardim ettim tam karşisina da Ben oturdum. Ama hayatimda hiç Bu kadar utanmadim kizarmadim.. ya ona öyle hissettirdiysem diye.. kafami dergiden kaldiramadim çocuk inene kadar... duraklar geçiyordu inmedi çocuk hala. Ben de hala kafam yerde. En son geldik ayrilik çeşmesine ya o inecek ya Ben. . Durağin kalabaligindan yararlanip kaçayim dedim bir kişi bile kalkip da inmedi dedim oha herkes mi kadiköye diye? Bi anda o kalkti kapiya doğru yöneldi.. bi baktim ağzini oynatiyor şarki söylüyor. O an var ya dünyayi ver o anı değişmem vicdanım evrende tur attı geri geldi sanki... şarkı söyleyerek Gitti.. Sonra ismini unuttum Furlo tarzi biseydi sanirim 'Kuş Ölür Sen Uçuşu Hatırla' sözü geldi aklıma... sustum indim gittim. ..