' Yaşam ' ( Alman Pastam )

Aşk demişti yaşam'ın büyük ustaları. Ya ne var biliyor musun hayatta? Yada benim yaşam'mda. Ben küçükken bisikletim olsun çok isterdim. Oldu da 4 tane 4 kere. Ilki 5 6 yaşlarindaydim sanirim böyle küçükler vardiya plastik seklinde olanlar. Işte onlardan oldu. Bir kaç kez kullandim sonra çalındı. Çok ağlamıştım. Odamda ki perdeler indirilmiş gibi oldu. Sonra 10 yaşlarimda 1 tane daha. Onu Bir kaç yıl kullandim. Bi gün kuzenim ortaya oturmuş bende arkasına sürerken Bir çukurdan geçtik ve ortadan ikiye ayrildi. Yine çok ağladim. Sonra 15 yaşımda falan Bir tane daha onu az kullanıp birine verdim. Sonra Bir tane daha onu da pek kullanmadan verdim. Hevesim kaçmıştı. Ama o ikincisini almak ve kaybetmek çok farkliydi. Onu almak için para biriktiriyordum. Okula giderken verilen 25 50 kuruşları yemiyordum. O zaman güzel paraydi 10 yasinda biri icin. Cips cola dondurma veya meybuz vardi. Ohh en güzeliydi. Bunlardan iki tanesini alabiliyordun o paraya. Biriktirdim Ama fazla geçmeden harcadim yedim hep. O zamanlar anneme de demiştim. Ama annem arada Bir o bisiklet yerine yemem için çok sevdiğim Alman pastasi alirdi. Öyle çok değil ayda Bir veya iki kere Yada ekler alirdi. Öyle çikolata şeker yemezdim ama Alman pastasi ve ekleri çok severdim. Bisikleti bile unutturuyordu bana. Iste yaşam o ydu. Ben sana Alman Pasta'm demeyi isterdim istiyordum. Ama ' yaşam ' olmasını istediğimiz şeylerin olmamasını sağlıyordu.