Ne bileyim öyle sanki.

Hayatın da ne değişsin istersin ki. Ben yine kendi kendime sorar oldum bir karaköy kadıköy vapurunda. Yine kalbim den çıkanlar buraya yansıyacak. He kalp demişken şunu anlatayım. Güzel bir şey oldu bugün. Sonucu eskisi kadar güzel olmasa da insan seviniyor be yetiyor o. Buraya gelicem ama buraya gelmem için bir noktayı anlatmam lazım. Kalp dedik ya onla ilgili. Kalp bizim işaretle anlattığımız gösterdiğimiz gibi bir şey aslında. Onun üzerinde ise onu koruyan bir tabaka var o da yürek. Çok gariptir ki insanlar hissettiklerini yüreklerinde hisseder aslinda kalbin de değil. Daha çok hissedip seversen o artik kalbin de olur yüreğinde değil yada daha çok mutlu olursan o anı o şey artik kalbin de olur yada daha çok üzülürsen. Daha sonra sen onu hissetmesen de o artik yüreğinde değildir ama sen ölene kadar kalbindedir. Başkasini sevsen de başka şeylere mutlu olsan da yada üzülsen de onlarin hepsi kalbinde kalacak yani unuttum falan deme arkadaşım. Her şeyin acısı da güzel sevinci de. Çünkü daha iyisini yada daha kötüsünü bir daha yaşamıyacaksin. Bir gece olur kapanır gider diyemiyceksin, bir sabah olur farklı şeyler yaşarım diyemiyceksin.  Kalbinizde olanlara kine, öfkeye, sevgiye, acıya, bir gülüşe değer verin. Unutmaya da uğraşma unutamazsın arkadaşım.