Arkadaşlar merhabalar iyi bir hafta dileğiyle ve aşk dileğiyle hepinizi selamlıyorum. Şimdi sizlere Hz.Süleyman ve bir Karıncanın hikayesini anlatacağım.
Vaktiyle Hz. Süleyman, kuvvet ve haşmetiyle yolda giderken bir alay karıncaya rast geldi. Karıncaların hepsi tazim etmek üzere huzuruna koştular. Bir am içinde binlerce, hatta daha da fazla karınca huzura vardı. Fakat bir karınca hemencecik huzura gelemedi. Yuvasının önünde bir toprak tepe vardı. O tepeyi düzeltmek için yel gibi toprak zerrelerini birer birer taşimaktaydi. Süleyman bu karıncayı yanina çağırıp dedi ki :
Ey Karınca! Görüyorum ki pek güçlü sayılmazsın. Nuh'un ömrüyle Eyyub' Un sabrına da sahip olsan yine bu tepeyi kaldırmaya gücün yetmez. Böyle bir iş, senin gibisinin kuvvetiyle yapilmaz. Bu tepeyi sen kaldiramazsin. Karınca dile geldi ve dedi ki :
Sultanım. Bu yolda ancak himmetle yürünûr. Sen benim yaratılışıma bakma. Himmetimde ki yüceliğe bakma. Benden ayrı bir karınca var göremiyorum onu. Fakat beni aşk tuzağına çekti. Bana da dedi ki :
Sen şu toprak tepeyi dümdüz yol yaparsan bende senin yolundan bu hicran kayasını kaldırır, seninle düşer kalkarım. Hemen şimdi Ben de bu işe be bağladım. Bu topraği taşimaktan başka çarem yok. Bu hususta çalışıp çabalarken ölebilirim. Ama hiç olmazsa yalan yere bir dava ya kalkışmış sayilmam ya!. Yani derler ki arkadaslar aşkı karınca dan öğren gözün kıymetini körden belle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder